Sklep samochodowy

Dojechaliśmy na miejsce po około trzech godzinach i byłam padnięta. Sama podróż mnie wykończyła, a do tego jeszcze musieliśmy się borykać z wyborem samochodu. Przyglądałam się pojazdom stojącym przed salonem, idąc jednocześnie obok Drewa.
- Wiesz, że dużo ci nie pomogę? Nie znam się na markach. - Skrzywiłam się, wchodząc przez szklane drzwi do budynku.

Podróż była długa i strasznie męcząca, ale trzeba było tu przyjechać w końcu.
- Spoko. Coś się wybierze. - odparłem patrząc na nią. Przeszliśmy przez szklane drzwi do salonu. Było ich tu w cholerę i rzeczywiście ciężko będzie coś wybrać. - Jak jakiś ci się spodoba to mów. - dodałem.

- Praktycznie każdy mi się podoba. - Westchnęłam, podchodząc do czarnego, jak się nie mylę, lamborghini. - Ilu ma być osobowy? - Zerknęłam przez szybę, chociaż nic nie dostrzegłam. Otworzyłam drzwiczki i zagwizdałam cicho pod nosem, widząc wnętrze.

Podszedłem do dziewczyny patrząc na samochód który oglądała w środku.
- Ten ci się podoba? - zapytałem z lekkim uśmiechem. - To dobrze. Bo mi też. - dodałem odwracając się do gościa, który oprowadzał nas po salonie. - Ile on kosztuje? - zapytałem ciekawy ceny pojazdu.

- Pewnie jest drogi - szepnęłam, siadając na miejscu kierowcy. - Czuję się jak gangster. - Pokiwałam głową jak cwaniaczek, robiąc przy tym dziubek i zaśmiałam się, przyjeżdżając dłońmi po kierownicy.

Odwróciłem na chwilę wzrok od faceta który szukał chyba ceny w swoim dziwnym czymś i zaśmiałem się widząc Evelyn. Facet podał cenę a ja uśmiechnąłem się bez zastanowienia.
- Nie jest tak źle. Stać mnie. - odparłem. - W takim razie bierzemy tego. - dodałem. - Evelyn idziesz? - zapytałem dziewczyny kierując się za facetem w garniaczku.

Studiowałam każdy szczegół i ustawiłam odpowiednio lusterka, widząc w jednym odchodzącego pana w garniturze.
- Daj mi się nacieszyć! - Jęknęłam, mrużąc oczy i wydając z siebie dźwięki, jakie samochody wydają podczas wyścigów. Samochód był boski. Też muszę sobie zrobić prawo jazdy. Ale to kiedy indziej.

- Jak chcesz. - odparłem idąc za facetem. - Idę podpisać umowę o kupno tego cacka więc do zobaczenia potem. - dodałem śmiejąc się z tego co wyprawiała w tym samochodzie. Była zabawną osobą.

- Okej! - odkrzyknęłam, mierząc wzrokiem osoby, które wchodziły do salonu. Na oko starsze ode mnie. Piątka chłopaków ubrana w czarne skórzane kurtki i jeansy zaczęła zbliżać się w moim kierunku. Zamknęłam drzwi, wiedząc, że przez szyby mnie nie zobaczą. Zapięłam pasy i przysłuchiwałam się o tym, co mówią. Rozmawiali o kupnie tego samochodu, a do głowy wpadł mi genialny pomysł. Zablokowałam drzwi, żeby nie mogli otworzyć z zewnątrz, a oni odskoczyli wystraszeni. Opuściłam lekko szybę, uśmiechając się łobuzersko, ale wiedziałam, że mnie nie widzą.
- Ten pojazd jest zajęty, panowie - mruknęłam cichym i zmysłowym głosem. Przyznam, że w moim głosie nie było słychać rozbawienia. - Idźcie szukać samochodu, gdzie indziej - zagroziłam, wydając syk, a oni zrobili krok do tyłu zdezorientowani.

Podpisałem umowę i odwróciłem się widząc akcje przy samochodzie. Na początku otworzyłem szeroko oczy a po chwili wybuchnąłem śmiechem wiedząc, że Evelyn jest w środku i robi sobie z nich żarty. Zacząłem zwijać się ze śmiechu. Ruszyłem w ich kierunku.
- Sorry ale ten pojazd jest zakupiony. - rzekłem wybuchając śmiechem. Zastukałem w szybę. - Otwieraj. - dodałem nadal się śmiejąc.

Zauważyłam we wstecznym lusterku, że Drew się zbliża, zanosząc się śmiechem. Zapukał w szybę i kazał mi otworzyć.
- A co będę z tego miała? - powiedziałam równie zmysłowym wzrokiem, nie spuszczając wzroku z tamtej piątki. Wpatrywali się w samochód, jakby zobaczyli ducha. Zachichotałam cicho.

-Dobra to śpij tu sobie ja wrócę jak ci przejdzie jaranie się samochodem. - odparłem brechtając się i patrząc na przerażonych gości. - Dobra możecie już iść. Nie podziwiajcie tak mojego auta bo zejdzie lakier albo coś się zepsuje. - dodałem nadal się śmiejąc a oni zdziwieni spojrzeli na mnie i odeszli. - Otwieraj Ev bo inaczej nie wrócimy do domu. -dodałem nadal się śmiejąc.

Oburzona jego zachowaniem, jeszcze bardziej wtuliłam się w skórzaną tapicerkę. Chłopaki odeszli. Zapewne przestraszyli się wiedźmowatego śmiechu Drewa. Przewróciłam oczami, kiedy ponownie kazał mi otworzyć.
- Pozwól, że powtórzę moje pytanie: A co będę z tego miała?

Spojrzałem na nią.
- A co możesz z tego mieć? Wrócisz do domu. No chyba, że chcesz tu mieszkać do końca życia to okej. Wrócę sobie taksówką. - odparłem. - Ale wiesz jazda tym autem jest o wiele ciekawsza. - dodałem machając kluczykami.

Siedziałam chwilę wpatrzona w kierownicę. Dlaczego to ja nie mogę mieć samochodu? Czemu to zawsze ja muszę cierpieć i nie mogę się zabawić? Głupi szczęściarz teraz macha sobie kluczykami.
Westchnęłam, odpięłam pasy i wyszłam.
- To nie fair, że ty masz już prawko, a ja nie - jęknęłam i ze spuszczoną głową okrążyłam samochód, wchodząc na miejsce pasażera.

- Poczekaj jeszcze trochę to też sobie pojeździsz. - odparłem wsiadając na miejsce kierowcy. Wsadzając kluczyki do stacyjki ruszyłem. Nie wiedziałem gdzie mamy jechać, ale obstawiam, że pewnie do jakiegoś sklepu po rzeczy do domu. - Jedziemy do tego sklepu czy nie? - zapytałem zerkając na nią przez chwile aby z powrotem patrzeń na drogę.

Wyjechaliśmy z salonu, a po chwili pędziliśmy po zatłoczonej ulicy. Patrzyłam przez szybę, dotykając jej czołem i co chwilę jęcząc, kiedy przywalała mi w głowę.
- Chcę kota - oznajmiłam nagle, wpatrzona w czerwony samochód, jadący obok nas. Siedział w nim starszy mężczyzna, który rozmawiał przez telefon. Pewnie wracał z pracy, bo nadal miał na sobie garnitur. Chwilę potem skręcił w prawo i tyle mi pozostało po widoku czerwonego pojazdu.

Spojrzałem na chwilę na nią. Zmarszczyłem czoło wracając wzrokiem na jezdnię.
- Kota? - zapytałem zdziwiony. - Serio? - dodałem. Nie lubiłem kotów. Jakoś wkurzały mnie.

Niedługo przed moje pole widzenie pojawił się szary mercedes. Nie mogłam dostrzec kto siedział w środku, bo był kawałek drogi przed nami.
- Tak. Rudego i grubego - dodałam, wyobrażając sobie kota i uśmiechając się na samą myśl.

Zaśmiałem się.
- Tak i nazwij go Garfield będzie ok. - dodałem patrząc nadal na drogę. - Ale jest pech. Nie lubię kotów. - dodałem z lekkim uśmiechem.

Spochmurniałam i spojrzałam do przodu na jezdnię.
- Czemu? - spytałam ze smutkiem w głosie, a włosy opadły mi na twarz, gdy gwałtownie zahamowaliśmy przed światłami. - Matko, człowieku! Bo ci tu zwymiotuję! - Potarłam otarty obojczyk przez pas, kiedy mną szarpnęło.

Spojrzałem na nią kiedy zatrzymaliśmy się na światłach.
- Bo koty są dziwne. - odparłem patrząc na nią. - Ale jak chcesz to go sobie kup. Co mi tam. - dodałem ruszając kiedy światło zmieniło się na zielone. Nie jechałem wcale aż tak szybko.

- Nie mam zamiaru go kupować skoro ci to nie pasuje - spojrzałam na niego i uśmiechnęłam się lekko, szturchając go w ramię. - Jesteś taki poważny, jak prowadzisz - zauważyłam, unosząc brew.

- A mam się śmiać i patrzeć na wszystkie strony? - zapytałem z lekkim uśmiechem. - Jeśli chcesz mieć wypadek to wiesz.. - dodałem. - Kup go sobie. Mi to tam wiesz. Ale ja ci nie będę się nim zajmować. - zaśmiałem się.