#15 Domek

Zapłaciłam taksówkarzowi za podwiezienie i wysiadłam z samochodu, wyrzucając na chodnik walizki. Chwilę patrzyłam za odjeżdżającym pojazdem, po czym westchnęłam i spojrzałam na domek. Był ładny. Taki typowy. Białe ściany i granatowy dach. Dla mnie wręcz idealnie. Trawnik był równo skoszony i gdzieniegdzie były posadzone małe krzaczki. Do schodów prowadziła wąska dróżka.
Miałam cztery walizki, więc nie było mowy o zabraniu ich za pierwszym razem. Chwyciłam w dłonie dwie walizki i zaczęłam się wlec w kierunku domku.

Doszedłem powolnym krokiem do dziewczyny.
- Cześć. - rzekłem. - Widzę, że też jesteś tu nowa. Jestem Drew. - dodałem patrząc na nią. Wydaje mi się, że lekko ją wystraszyłem bo pojawiłem się niespodziewanie. - Mogę zaoferować ci swoją pomoc? - zapytałem lekko się uśmiechając. Dziewczyna wyglądała na przyjazną, ale jaka będzie to się okaże.

Kiedy byłam już przy schodkach, podskoczyłam wystraszona, słysząc za sobą czyjś głos. Walizki wypadły mi z rąk i odwróciłam się szybko na pięcie.
- Cześć. - rzekł wysoki chłopak, zbijając mnie z tropu. Cofnęłam się do tyłu. - Widzę, że też jesteś tu nowa. Jestem Drew - dodał, patrząc na mnie swoimi ciemnymi oczami. Rozwarłam usta mimowolnie i wpatrywałam się w niego oniemiała. - Mogę zaoferować ci swoją pomoc? - zapytał, lekko się uśmiechając.
Chciałam odpowiedzieć, ale gardło mi się ścisnęło i nie mogłam wydobyć z siebie dźwięku. W końcu jakieś resztki mózgu, które myślały racjonalnie sprawiły, że kiwnęłam delikatnie głową.

Widząc minę dziewczyny lekko się uśmiechnąłem. Kiedy skinęła głową schyliłem się biorąc jej walizki w ręce.
- No to ruszaj. - dodałem prostując się. - A poznam twoje imię czy nie bardzo? - zaśmiałem się lekko chcąc rozluźnić atmosferę.

Wziął moje walizki, więc weszłam na stopień. Zmieszana całą sytuacją poczułam się jak idiotka. Mrugnęłam szybko i wzięłam głęboki wdech.
- Eee... Tak. Evelyn - odpowiedziałam, kiedy spytał mnie czy podam mu imię. Odwróciłam się w kierunku drzwi, otworzyłam je kluczem i weszłam do środka, czekając na niego. Stuknęłam się palcem w czoło, kiedy nie patrzył i uszczypnęłam się w karze za moje zachowanie.

Ruszyłem za dziewczyną.
- W takim razie miło mi cię poznać Evelyn. - odparłem krocząc za nią. - Więc gdzie je postawić? - zapytałem patrząc na nią. Była zmieszana i jakaś jakby nie do końca obecna. - Wszystko ok? - dodałem marszcząc brwi.

Wszedł do środka, a jego wzrok świdrował mnie, wprawając w niemałe zakłopotanie.
- Tak, wszystko dobrze - odparłam, kiedy już nieco dotarło do mnie to wszystko. - Po prostu mnie zaskoczyłeś. Proszę, nie rób tego nigdy więcej - dodałam, a dopiero po chwili dotarło do mnie to co powiedziałam. Zabrzmiało to jakbym wiedziała, że będzie następny raz. A przynajmniej jakbym tego chciała. Skrzywiłam się, patrząc na niego. - Postaw tutaj. - Wskazałam na pusty kąt pod ścianą, jednocześnie się odsuwając.

Zaśmiałem się odstawiając jej walizki w podane przez nią miejsce.
- Jasne. To się nie powtórzy. - odparłem prostując się i uśmiechając lekko w jej kierunku. - Skąd przyjechałaś? - zapytałem chcąc ją jakoś lepiej poznać. W końcu miała byś moją sąsiadką, poza tym wyglądała na ciekawą osobę i była naprawdę ładna.

- Z Auckland. A jeśli pytasz o to, gdzie się urodziłam to w Ottawie. Wiesz... Kanada. - Odzwajemniłam uśmiech, odprężając się. Już mi ciśnienie się ustabilizowało, więc nie czułam się tak zdezorientowana jak wcześniej. Spojrzałam na jeszcze dwie walizki przed płotem, które leżały bezwładnie na chodniku. - Mógłbyś też? - Spojrzałam na niego błagalnie. - Ciężkie jak cholera.

- Kanada.. Fajnie. Ja z Brazylii. - odparłem i powędrowałem wzrokiem na rzeczy, które wskazywała. Jak się okazało były to jeszcze dwie walizki stojące na chodniku. - Jasne. - dodałem i opuszczając dom doszedłem do bagaży. Wziąłem je w dłonie i wróciłem do dziewczyny stawiając je obok tamtych. - No cóż będę leciał. Pewnie jesteś zmęczona po podróży. Jak coś znajdziesz mnie pod 16. - zaśmiałem się. - Do zobaczenia mam nadzieję. - dodałem opuszczając dom Evelyn.

Podziękowałam mu i pożegnałam się, patrząc jak odchodzi. Kiedy dotarł do furtki, zamknęłam drzwi i westchnęłam, patrząc na walizki. Wciągnęłam je do salonu i zaczęłam się rozpakowywać, zanosząc ubrania do sypialni i różne takie pierdoły. Minęło pół godziny, kiedy skończyłam i już na dworze zaczęło się ściemniać. Zmęczona poszłam do łazienki, żeby móc się odprężyć pod prysznicem. Rozebrałam się i weszłam do kabiny. Odkręciłam kurek i przymknęłam oczy, bo myślałam, że poczuję przyjemne ciepło, ale nic nie poleciało. Zaskoczona podeszłam do zlewu, ale z tym samym rezultatem. Ubrałam szlafrok i zgarnęłam swoją kosmetyczkę. Jęknęłam, kiedy jeszcze raz dla pewności sprawdziłam czy może tym razem, ale nic z tego. Wzięłam swoje ubrania i podążyłam w kierunku domku nr 16.

Od razu jak tylko weszłam do domu, poszłam do swojego pokoju. Położyłam się do łóżka i zapadłam w głęboki sen.

Doszedłem do domu Evelyn. Podchodząc do drzwi zapukałem zastanawiając się czy o tej godziny będzie czy może już gdzieś poszła.

Wstałam przed południem. Całą noc nie mogłam zasnąć i przewracałam się z boku na bok. Jak już mi się udało to za pięć minut znowu się budziłam.
Niewyspana wyskoczyłam z łóżka i podążyłam do kuchni. Brzuch mój domagał się jedzenia i czułam, że jeżeli zaraz go nie nakarmię to zeżre mnie od środka. Nucąc pod nosem wesołą piosenkę zrobiłam sobie tosty, po czym szybko wepchnęłam je do żołądka. Nareszcie nabrałam więcej sił. Postawiłam wodę na kawę i poszłam do łazienki się ogarnąć. Myłam zęby, przyglądając się w lusterku i zastanawiając, jak się dzisiaj uczesać. W połowie czynności usłyszałam pukannie do drzwi. Pobiegłam szybko, zachodząc w głowę kto to może być. Z uśmiechem otworzyłam drzwi i zamarłam ze szczoteczką w buzi, która była pełna pasty. Jęknęłam i pobiegłam z powrotem dol łazienki, zostawiając otwarte drzwi. Wyplułam szybko pastę do zlewu i zrozpaczona zaczęłam szukać grzebienia.

Kiedy drzwi się otworzyły dostrzegłem dziewczynę ze szczoteczką w buzi. Zaśmiałem się cicho i chciałem się odezwać, ale Evelyn zniknęła gdzieś - jak przypuszczałem w łazience. Wszedłem do środka zamykając drzwi.
- Cześć. - rzekłem kiedy dziewczyna w końcu wyłoniła się z łazienki. - Chciałem zapytać czy nie masz ochoty zwiedzić miasta. Wiem, że też jesteś tu od wczoraj więc pewnie nie miałaś okazji. - uśmiechnąłem się przeczesując ręką włosy.

Rozczesałam szybko włosy, wypłukałam jamę ustną i wyszłam pospiesznie z łazienki.
- Cześć - rzekł Drew, a ja skinęłam głową i poprawiłam piżamę. Mogłam się chociaż też szybko przebrać... - Chciałem zapytać czy nie masz ochoty zwiedzić miasta. Wiem, że też jesteś tu od wczoraj więc pewnie nie miałaś okazji. - uśmiechnął się, przeczesując ręką włosy i jak zarażona zrobiłam to samo. Zaśmiałam się i schowałam twarz w dłonie.
- Matko, jaka wtopa - jęknęłam zrozpaczona, zanosząc się śmiechem. - Chętnie pójdę, ale musisz mi dać chwilę, żeby doprowadzić się do... - Spojrzałam na siebie. - ... No do porządku.

Zaśmiałem się patrząc na nią.
- Spoko poczekam. - odparłem. - No to ruszaj. - dodałem marszcząc brwi i wybuchając śmiechem. Miałem zbyt dobry humor.. To pewnie to miasto, nowe miejsce i w ogóle.

Uniosłam brew, kiedy wybuchnął śmiechem. Przypominał mi kogoś, ale za Chiny nie mogłam dojść do kogo.
Pobiegłam szybko do sypialni się przebrać. Wybrałam krótkie jasne jeansowe spodenki, białą bokserkę i spraną, również jeansową, ale nieco ciemniejszą, kamizelkę. Do tego trampki i gotowa zbiegłam na dół, zastając chłopaka stojącego w tym samym miejscu, w którym stał kiedy go opuszczałam.
- To ruszajmy. - Otworzyłam z uśmiechem drzwi i wyszliśmy.

Taksówkarz się zatrzymał więc wysiedliśmy. Zapłaciłem odpowiednia kwotę, którą podał i razem z Evelyn stanąłem na chodniku przed jej domem.
- No dokończ to co zaczęłaś. - rzekłem patrząc na nią z lekkim uśmiechem.

Zmarczyłam nos, kręcąc głową i patrząc na swój domek.
- Bo sobie pomyślałam, że skoro masz wolnych pięć pokoi to moglibyśmy zamieszkać razem, żeby koszty były mniejsze plus byłbyś jakby moim opiekunem. Bo gdyby ktoś się dowiedział, że jestem niepełnoletnia i mieszkam sama... Eh, nie. Mówiłam, że to głupi pomysł. - Kopnęłam kamyk i poszurałam butami o chodnik.

Spojrzałem na nią z lekkim uśmiechem.
- Nie. Nie uważam, że to głupi pomysł. W sumie czemu nie. - odparłem wzruszając lekko ramionami. - Ale ty wprowadzasz się do mnie. - dodałem uśmiechając się w jej kierunku. Miałem dobry humor. Ten dzień zdecydowanie można zaliczyć do udanych.

Podskoczyłam uradowana i przytuliłam go z radości. Rodzice nie pochwaliliby mojego pomysłu, ale przecież nie muszą o nim wiedzieć. W końcu wątpię, by kiedykolwiek przyjechali mnie tutaj odwiedzić.
- To ja się spakuję jutro i przyjdę do ciebie z rana, okej? Zadzwonię do rodziców, żeby oddali moje mieszkanie do użytku.

-Okej ale masz klucze bo rano to ja mogę spać a jak ja śpie to ciężko mnie obudzić.- rzekłem śmiejąc się z własnej głupoty. Nie wiem czemu na breloczku miałem wszystkie klucze ale najwidoczniej ich nie odpiełem żeby nie zgubić. Odczepiłem jeden podając Evelyn. -Masz.- rzekłem wkładając jej go w dłoń. - A teraz grzecznie idź spać. - zaśmiałem się.

Wręczył mi klucze, a ja wstrzymałam oddech, kiedy poczułam, że są ciepłe.
- Tylko nie ma matkowania, kolego - uprzedziłam, śmiejąc się. - Dobranoc. - Pożegnałam się i poszłam do domu. Byłam wykończona. Nie byłam nawet głodna. Od razu poszłam się położyć i z podekscytowaniem zasnęłam dopiero po godzinie.