#16 Domek

Dotarłem do domu z numerem 16 i kluczami, które otrzymałem od byłego właściciela. Otworzyłem drzwi. Przekroczyłem próg domu wciągając za sobą walizki. Miałem zacząć tu nowe życie i chciałem się tego trzymać [...] Zacząłem rozpakowywać wszystkie swoje rzeczy. Chciałem mieć to z głowy już na samym początku. Kiedy skończyłem było późne popołudnie. Przypadkowo spojrzałem w okno i na dworze dostrzegłem dziewczynę, która taszczyła walizki. Zaśmiałem się cicho i zbiegłem schodami na dół wychodząc na zewnątrz. Warto będzie się z kimś zapoznać, a przy okazji mogę zaoferować swoją pomoc.

Wszedłem do domu i usiadłem na fotelu wyciągając się. Nadszedł czas aby odpocząć po podróży - był tylko jeden minus. Wcale nie byłem zmęczony, aż tak bardzo.. Włączyłem telewizor przerzucając kanały..

Zapukałam delikatnie, modląc się by chłopak był w domu. Wszystko wylatywało mi z rąk i co chwilę musiałam zgarniać z ziemi ubrania. Miałam szczęście, że było lato, bo w zimie nie dałabym rady w samym szlafroku.

Usłyszałem pukanie do drzwi więc podniosłem się z miejsca ruszając w kierunku hałasu. Otworzyłem drzwi i dostrzegłem Evelyn. Była w szlafroku i wszystko wylatywało jej z rąk. Spojrzałem na nią szeroko otwierając oczy.
- Coś się stało? - zapytałem trochę przerażony. - Wchodź. Nie stój tak na dworze. - dodałem i chwyciłem ją lekko za ramię wciągając do środka. Zamknąłem za nią drzwi i odwróciłem się w jej kierunku.

Drzwi się otworzyły i stanął w nich zaskoczony Drew. Dziwnie mi się przyglądał, ale nie zdążyłam nawet nic powiedzieć, bo pociągnął mnie do środka.
- Działa ci woda? - spytałam, rozglądając się i zastanawiając czy jest sam. Jeśli mieszkał z dziewczyną to miałam przesrane, więc miałam nadzieję, że będzie choć trochę wyrozumiała. - U mnie coś nie idzie. - Skrzywiłam się, przenosząc w końcu wzrok na niego.

Evelyn zaczęła się rozglądać dookoła więc zaśmiałem się pod nosem.
- Spokojnie mieszkam sam jeśli to cię zastanawia. - odparłem patrząc na nią. - Nie mam pojęcia czy działa. Jeszcze nie dotarłem do łazienki aby sprawdzić. Ale jak chcesz to mogę zobaczyć. Chodź. - rzekłem i ruszyłem w kierunku łazienki.

Podążyłam za nim, ruszając się jak pingwin, żeby nic mi nie wypadło z rąk.
- Myślałam, że już tu trochę mieszkasz. Wybacz, że cię nachodzę. Prysznic to rytuał i lepiej, żeby nawet przeszło trzęsienie ziemi, ale bym była wykąpana, bo może być źle. - Zaśmiałam się, oglądając puste ściany. - Ile masz pokoi?

- Dzisiaj się tu wprowadziłem. Chwilę przed twoim przyjazdem byłem dopiero rozpakowany. - rzekłam otwierając drzwi od łazienki. Wszedłem do środka i odkręciłem wodę. Leciała. - Działa. - odparłem lekko się uśmiechając. - A pokoi mam pięć. - uśmiechnąłem się. - Dobra zostawiam cię. Korzystaj ile chcesz. - zaśmiałem się opuszczając łazienkę i kierując się do salonu.

Rozpromieniłam się na widok przejrzystej wody. Podreptałam do środka i położyłam swoje rzeczy na pralce.
- Dzięki, jesteś wielki. - Westchnęłam zadowolona i zamknęłam drzwi.
Umyłam się szybko, chociaż mogłabym stać pod prysznicem godzinami. Nie chciałam go narażać na niewiadomo jakie koszty. Wskoczyłam w pajacyka w serduszka, umyłam zęby i rozczesałam mokre włosy. Zabrałam swoje rzeczy i wyszłam, schodząc na dół. Zastałam chłopaka w salonie siedzącego w kanapie przed telewizorem. Odchrząknęłam głośno, chcąc zwrócić na siebie jego uwagę

Słysząc jak odchrząka odwróciłem głowę patrząc na nią. Uśmiechnąłem się lekko pod nosem widząc jej pidżamę.
- Szybko się uwinęłaś. - rzekłam wstając z fotela.

Uśmiechnęłam się i przeczesałam dłonią po włosach. Dopiero teraz przyjrzałam mu się dokładniej i stwierdziłam, że jest nawet przystojny. Trochę bardzo przystojny. Te włosy, oczy, nos, usta... Uszczypnęłam się ponownie, ale nic nie pomogło, bo zobaczyłam jego delikatny uśmiech. Odwróciłam zmieszana wzrok.
- Eee... No tak. Bardzo ci dziękuję

Dziewczyna przyglądała mi się przez jakiś czas. Zaśmiałem się lekko. Miałem jakoś dziwnie dobry humor. Pewnie przez zmiane otoczenia i w ogóle. Spojrzałem na jej mokre włosy.
-Chcesz tak wyjść na dwór? Nie żeby coś ale jest już dość ciemno i nie jest tak ciepło jak wcześniej a masz mokre włosy. Przeziębisz się. - uśmiechnąłem się do niej. - Jak chcesz możesz zostać. Pokoi jest dużo a ja cię nie pogryzę. - rzekłem patrząc na nia z góry. Byłem mimo wszystko wyższy o jakieś 15 cm.

Kiedy zaproponował mi, żebym została, serce mi stanęło, a w głowie zaczęły przebiegać różne myśli. Nigdy tego nie czułam. W głowie mi się zakręciło, więc się cofnęłam.
- Daj spokój. To tylko parę metrów. - Skierowałam się w stronę drzwi. - Jeszcze raz dzięki za prysznic. - Uśmiechnęłam się, pomachałam mu i pobiegłam do siebie.

Evelyn podala argument któregi nie dało się przebić.
-Spoko jak wolisz. Tylko proponuje, bez żadnych podtekstów.- odparłem śmiejąc się z jej miny. - Do kiedyś. - odparłem kiedy wyszła. Zamknąłem za nią drzwi i ruszyłem pod prysznic. [...] Leżałem na łóżku zastanawiając się nad jutrzejszym dniem. Cholernie ciekawiło mnie miasto. Z planen żeby coś zwiedzić zasnąłem.

Obudziłem się gdy zegar wskazywał godzinę 14. Plany na resztę dnia nie miały już takiego sensu bo o tej godzinie nie wiadomo co można robić. Z nudów postanowiłem, że odwiedzę Evelyn. Przydałoby się poznać własna sąsiadkę troche bardziej. Udałem się do łazienki i po prysznicu ubrałem na siebie szare spodnie od dresów i zwykły biały t-shirt. Zbiegłem schodami na dół. Zjadłem śniadanie i opuściłem dom kierując się do domu z numerem 15.

Dotarłem do domu i wchodząc do środka udałem się do łazienki wcześniejzamykając drzwi wejściowe na zamek. Odświeżony ruszyLem do sypialni i kładąc się na łóżku zasnąłem z uśmiechem na ustach. To był udany dzień.

Stanęłam przed drzwiami, zastanawiając się czy Drew nadal śpi. Wolałam nie ryzykować i go nie budzić, więc weszłam do środka, używając klucza, którego dał mi wczoraj. W kieszeni nadal był ciepły, więc mimowolnie się uśmiechnęłam. Wczołgałam walizki i na paluszkach podążyłam do salonu.

Wstałem o 11:30 i udałem się do łazienki. Odświeżony i gotowy na nowy dzień zbiegłem schodami na dół. Dostrzegłem Evelyn, która skradała się na palcach. Pewnie nie chciała mnie budzić - tyle, że mówiłem jej, że mnie wcale nie jest łatwo obudzić.
- Cześć. - rzekłem wchodząc za nią do salonu, z którego można było dostać się do kuchni.

Usłyszałam głos za sobą i potknęłam się o własne nogi. W ostatniej chwili udało mi się złapać równowagę.
- Mówiłam, żebyś więcej tego nie robił - zgromiłam go wzrokiem, podnosząc z ziemi walizki. - Miałeś spać - zauważyłam, patrząc na niego.
Wyglądał jakby właśnie przed chwilą spał. Wprawdzie się przebrał i uczesał, ale nadal miał odciski poduszki na policzku. Zacisnęłam szczęki, żeby nie zdradzić mojego rozbawienia. Wyglądał jak dziecko. Bezbronne i urocze.

Zaśmiałem się patrząc na nią. Przyglądała mi się przez jakiś czas.
- No przecież spałem. - odparłem wzruszając ramionami. - Ale już wstałem. - dodałem idąc w kierunku kuchni. - Teraz zamierzam coś zjeść. Chcesz też? - zapytałem otwierając lodówkę i podziwiając prawie puste wnętrze. - Eeee.. nic tu nie ma. Trzeba się wybrać do sklepu. Ale najpierw płatki! - zamknąłem lodówkę i udając supermana ruszyłem w kierunku szafki śmiejąc się ze swojej głupoty.

Odłożyłam bagaże i podążyłam za nim do kuchni, siadając na jednym z wysokich krzeseł przy blacie, naprzeciwko niego.
- Dziękuję. Już jadłam - Uśmiechnęłam się i patrzyłam, jak się wygłupia. Zaśmiałam się i opierając łokciami o blat, przysunęłam bliżej.

Wyciągnąłem płatki z szafki i jakąś miskę. Nasypałem kilka i zalałem wszystko zimnym mlekiem. Zająłem miejsce na przeciwko Evelyn i zacząłem się śmiać ze swojej głupoty.
- Wiesz.. jeśli masz ze mną mieszkać to się przyzwyczajaj. Mam swoje odpały. - rzekłem wybuchając śmiechem aby już po chwili się opanować i zacząć jeść. - Eee jakieś niedobre te płatki. - skrzywiłem się czytając na opakowaniu co to za płatki.

Patrzyłam jak chrupie i krzywi się jednocześnie. Był zabawny, to prawda. Miałam nadzieję, że to nie tylko jakiś wyjątek i że zazwyczaj nie chodzi przymulony. Ta przeprowadzka była wprawdzie bardzo ryzykowna, jeśli teraz tak o tym pomyśleć.
- Może chcesz moje? Miodowe. - Otworzyłam szeroko oczy, jakby miodowe płatki były czymś wyjątkowym.

Oderwałem wzrok od paczki i spojrzałem na nią.
- Niee.. jakoś nie chce mi się już jeść. - odparłem śmiejąc się. - Ale dzięki. - dodałem. Wstałem z krzesła wsadzając miskę do zmywarki i zamykając ją. - Pokazać ci wolne pokoje abyś mogła sobie któryś wybrać? - zapytałem drapiąc się po głowie. Miałem za dobry humor - to wszystko przez nowe miejsce.